POLİDAKTİLİ: Tanı ve Tedavi
Polidaktili (çok parmaklılık), doğuştan gelen bir durum olup, el ya da ayakta normalden fazla parmak bulunmasıyla karakterizedir. Tanı ve tedavi süreci, durumun şiddetine, ekstra parmakların fonksiyonuna ve estetik kaygılara bağlı olarak şekillenir.
Polidaktili Tanısı
Polidaktili genellikle doğumda fark edilir ve tanı koymak için aşağıdaki yöntemler kullanılır:
- Fizik Muayene:
- Ekstra parmakların yerleşimi (baş parmak tarafı, küçük parmak tarafı veya orta kısım) değerlendirilir.
- Parmakların hareketliliği, kas-iskelet bağlantıları ve fonksiyonel özellikleri incelenir.
- Görüntüleme Teknikleri:
- Röntgen: Ekstra parmağın kemik yapısını, eklemleri ve diğer dokularla ilişkisini değerlendirmek için kullanılır.
- Ultrason: Gebelik sırasında yapılan ultrasonlarda polidaktili bazen tespit edilebilir.
- Genetik Değerlendirme:
- Polidaktili bazı genetik sendromlarla ilişkilidir. Genetik testler, bu sendromlarla ilişkili olup olmadığını anlamak için yapılabilinir.
Polidaktili Tedavisi
Tedavi gereksinimi, ekstra parmağın işlevselliğine, kozmetik kaygılara ve hastanın yaşına bağlıdır. Tedavi seçenekleri:
- Cerrahi Müdahale:
- Ekstra parmağın alınması genellikle tercih edilen tedavi yöntemidir. Cerrahi müdahale, çocuklarda genellikle 1 yaş civarında, kemik ve dokuların gelişiminin erken aşamalarında yapılır.
- Cerrah sırasında şu unsurlar değerlendirilir:
- Ekstra parmağın kemiği, damarları, sinirleri ve tendonları düzgün bir şekilde onarılır.
- İşlevsel ve estetik sonuçların en iyi hale getirilmesi amaçlanır.
- Fizik Tedavi:
- Cerrahi sonrası el veya ayağın fonksiyonlarının tamamen normale dönmesi için fizik tedavi uygulanabilinir.
- Sendromik Polidaktili Durumunda:
- Eğer polidaktili bir genetik sendromla ilişkiliyse, tedavi buna uygun şekilde multidisipliner bir yaklaşımla düzenlenir.
Tedavi Zamanlaması
- Tedavi için en uygun zaman, genellikle 6-12 aylık dönemdir. Bu dönemde yapılan cerrahi, iyileşmeyi hızlandırır ve estetik sonuçları optimize eder.
Prognosis (Tedavi Sonuçları)
- Başarılı bir tedaviden sonra hastalar genellikle normal bir el veya ayak fonksiyonuna sahip olur.
- Genetik yatkınlık nedeniyle aynı durumun ailede tekrar etme olasılığı göz önünde bulundurulmalıdır.
